سلام بر همنفس وهمسفر خودم.امروز تولد عزیزم بود.ومن آرزو داشتم میتوانستم برایش بهترین روز عمرش را جشن بگیرم،اما نمی شد.بعضی وقتها حس میکنم خیلی به هم نزدیکیم وگاهی اوقات حس میکنم بین ما دیواری بتونی قرار گرفته..نه میبینمت ونه از حالت باخبرم.در عین نزدیکی دلها مسافتها از هم دوریم.من با خدا عهد بسته ام دوریت را تحمل کنم،من برای بدست آوردن خواسته هایم همیشه باید سختی تحمل کنم،صبر ومقاومت در برابر سنگ های بزرگ که جلو پایم قرار میگیرد.اما من دختر کویرم سخت کوش ومقاوم.در عوض به آنچه میرسم قدرش را دارم.برای همین دوریت را تحمل میکنم.مهرت را در دل امانت نگه میدارم برای روزهایی که هیچ وقت نمی آید.اما وجودت را سحرگاهان به خوبی احساس میکنم.بیدار باشت برایم بهترین پیغام است.آن هنگام که به قبله می ایستم مطمئنم بیداری تو را با تمام وجود میبینم میشنوم حس میکنم دلهایمان یکیست.باخداست.وآن لحظه ناب ترین لحظات عاشقی با خدا در آتش فراق حبیبم هست.وگاه باخدا کلنجار رفتن که چگونه فراموشت کنم.اما محبوبم دوری تو را به امید باغ بهشت،قدم زدن در آنجا تحمل میکنم.تا آخر تنها می مانم تولدت مبارک.با یک دنیا ارادت از راه دور
تاریخ : پنج شنبه 93/12/21 | 6:2 عصر | نویسنده : | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
